El Madrigal, od 2017 Estadio de la Cerámica – stadion piłkarski w mieście Villarreal
(Castellón, region Walencja), na którym swoje mecze rozgrywa klub
Villarreal CF. Obiekt należy do miasta. Ze względu na występy klubu w
Lidze Mistrzów dodano nowy sektor dla kibiców przyjezdnych, zwiększając
ilość miejsc z 22 do 25 tysięcy. Drużyna Villarreal CF występuje zwykle w
jednolicie żółtych strojach przez co nosi przydomek El Submarino Amarillo (Żółta Łódź Podwodna). Obok stadionu El Madrigal stoi pomnik przedstawiający właśnie żółta łódź podwodną.
17 czerwca 1923 zainaugurowano stadion nazywający się wtedy Campo del
Villarreal (Stadion Villarreal). W pierwszym meczu zmierzyły się dwie
drużyny z prowincji Castellón – CD Castellón i Cervantes. Obecna nazwa
obowiązuje od 1925 roku i pochodzi od miejskich terenów o tej samej
nazwie, na których leży obiekt. Villareal Club de Fútbol (Klub Piłkarski
Villarreal) powstał w tym samym roku co stadion i od początku istnienia
rozgrywa na nim swoje spotkania. El Madrigal leży zaledwie 5 kilometrów
od Morza Śródziemnego na wysokości 50 metrów n.p.m..
Pierwsza przebudowa miała miejsce w roku 1952. Wśród zmian była
między innymi zmiana wymiarów boiska z 95 × 65 na 105 × 65 metrów. Były
to wymiary boiska Stadionu Olimpijskiego, na którym rozgrywano mecze w
ramach Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, a które
zaadaptowało wiele stadionów na całym świecie.
W latach 60 zbudowano fragment dachu, a w latach 1971 – 1972 oddano
do trybunę południową. Została one jednak wyburzone w 1988 roku w celu
zbudowania nowej, którą otwarto 8 marca 1989 podczas towarzyskiego meczu
z Atlético Madryt.
Z okazji 75. rocznicy inauguracji stadionu (czyli w 1998 roku) klub
rozpoczął kolejną przebudowę. Południowa trybuna została po raz kolejny
zburzona a w jej miejscu stanęła nowa, częściowo kryta, z lożami VIP;
zmieniono także koronę trybuny północnej. Prace zakończono w sezonie
1999/00.
Oświetlenie uruchomiono po raz pierwszy podczas meczu Tercera
División (Trzeciej Ligi) pomiędzy Villarreal CF i SE Eivissa-Ibiza.
Właściciel – miasto – sfinansowało budowę masztów oświetleniowych
umieszczonych w narożnikach stadionu.
Szatnie kilkakrotnie przesuwano. Do roku
1936 znajdowały się w południowo-wschodniej części stadionu; do 1989 w
północno-wschodniej, później w południowo-zachodniej, a po ostatniej
przebudowie – pod trybuną główną.
El Madrigal posiada wszelkie udogodnienia konieczne do zapewnienia kibicom komfortu. Jest to między innymi 30 Casals Grocs,
klimatyzowanych lóż dla osobistości, wyposażonych w telewizory do
oglądania powtórek, wygodne fotele, a nawet trzy windy pozwalające na
swobodny dostęp do swoich miejsc. Podczas meczów widzom w lożach
oferowany jest catering. Spośród 30 Casals Grocs pięć mieści dwadzieścia osób, dwadzieścia trzy mają po szesnaście miejsc, a pozostałe dwie mieszczą po dwunastu kibiców.
Żeby spełnić wymogi Ligi Mistrzów każdy
stadion musi spełniać określone kryteria, wobec czego El Madrigal
przeszedł szybką renowację w roku 2005. Ze względów estetycznych
krzesełka zostały obleczone żółtym, nawiązującym do barw klubu,
materiałem; odnowiono szatnie tworząc biuro dla trenerów, sale do
fizjoterapii, łazienki i prysznice. Stworzono także biura dla delegatów
technicznych UEFA, salę kontroli antydopingowych i powiększono
pomieszczenie przeznaczone na konferencje prasowe.
Ogrodzenie oddzielające boisko od trybun podwyższono do poziomu
jednego metra, przebudowano wejścia dla kibiców i zbudowano dwie
restauracje.
* stadiony.net
* pl.wikipedia.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz